“Fotografen hebben de neiging niet te fotograferen wat ze niet kunnen zien, en dat is nou juist de reden waarom je het zou moeten proberen. Anders blijven we eindeloos doorgaan met het fotograferen van meer gezichten, meer kamers en meer plaatsen. Fotografie moet beschrijving overstijgen. Het moet verder gaan dan beschrijving om inzicht te geven in het onderwerp, of het onderwerp te onthullen, niet zoals het eruitziet, maar hoe het voelt.” (Fotograaf Duane Michals, 2013)

“Het beste van ons is niet wat we zien, maar wat we voelen. We zijn wat we voelen. We zijn niet waar we naar kijken. We zijn niet onze ogen, we zijn onze geest. Mensen geloven hun ogen en ze hebben het helemaal mis. Daarom vind ik de meeste foto’s extreem saai – net als muzak, onschuldig, charmant, weer een waterval, weer een zonsondergang. Deze keer zijn er kleuren toegevoegd om het onschuldige te beschermen. Het is gewoon saai. Maar die hele arena van iemands ervaring – verdriet, eenzaamheid – hoe fotografeer je lust? Ik bedoel, hoe ga je met die dingen om? Dit is wat je bent, niet wat je ziet.” (Duane Michals, 2013)