Dit lied zongen we steeds bij de viering als slot van een kursusavond. Het blijft als een repeterende mantra in je lichaam hangen. Alsof de melodie vanzelf repeteert in je bewustzijn. Nada te turbe is een  bekend lied uit de gemeenschap van Taizé. De muziek is geschreven door Jacques Berthier.  De tekst is gebaseerd op een gebed van Teresa van Avila. Het werd in haar brevier  gevonden, na haar dood. Voor deze mystieke vrouw is een gebed geen actie van een mens, maar een ervaring die je geschonken wordt. In mijn woorden: je wordt je bewust van het Geheim van het Leven. In gebed zijn geeft kracht.

We moeten naar het gebed verlangen en het beoefenen,
niet om te genieten,
maar om in de dienst van God grote kracht te verwerven.

Uit: Innerlijke burcht, 7e verblijf, hoofdstuk 4

 

Mijn God,
ik hoef niet naar de hemel te klimmen
om met U te spreken
en bij U mijn vreugde te vinden.
Ik moet mijn stem niet verheffen
om met U te praten.
Al fluisterde ik heel zacht,
U hoort mij reeds; want U bent in mij,
ik draag U in mijn hart.

Om U te zoeken,
heb ik geen vleugels nodig,
ik heb me enkel stil te houden,
in mijzelf te kijken,
me niet te verwijderen
van een zo hoge gast.

Als bij mijn broeder,
mijn beste vriend,
mag ik bij U vertoeven,
u zeggen wat mij kwelt,
U vragen mij te helpen:
ik weet dat Gij mijn God en Vader zijt
en ik – hoe onwaardig ook –
uw kind.

Theresia van Avila

Voor onder het wandelen

Luister naar hoe het volledige lied Nada te turbe in Taizé gezongen wordt: