Deken
Zonder dekbed over me heen kan ik de slaap niet vatten.
Voor zomerhitte mag het van mij niet opzij
en blijf ik liever woelen in het zweet des aanschijns.
De deken is de trouwe levensmaat voor de nacht.
Als jicht de voeten kwelt, houd ik vast aan die obsessie,
maar verwens het doek dat mijn roodheid streelt.
Zelfs mijn lief rookte haar sigaret, toegedekt
onder het erfgoed van mijn jeugd.
Bidden verandert God
God is vlakbij en luistert altijd
zong de bariton stem van mijn vader
Hoog en laag drong het door
en ik zag God als een groot oor
Bijkans verdronken
Te overmoedig stap ik door het zoete water,
nog een schoolkind ben ik van amper zeven.
Wil zielsgraag zwemmen in het ondiepe ven,
tot mijn dragende grond onderuit gaat.
Akker van doden
Hier, voor haar venster, is aarde gewijd,
wordt leven vertaald naar herinnering
en grote geheimen stilletjes aan elkaar verteld.
Zo komt de diepte van de aarde uit in de hemel.
Pinksteren
Jouw heengaan zat mij al voortijdig op de huid
gehecht, nog vóór je was gestorven.
Ik wist het in de afgronden van mijn hart
en jij nam het wonderlijk voor lief en vrede.
Wat jij ervan zou zeggen
Sinds je uit het zicht verdween,
vraag ik me nog altijd af.
Wat jij ervan zou zeggen
want uit het hart is godsonmogelijk.
Ik blijf je nog aldoor horen
in de melodie van voorbij
maar jouw woorden mis ik zo.
Afspraak met het leven
14.30 Uur, ik heb geen afspraken; niets
is er in mijn elektronische agenda vastgelegd.
Toch slenter ik langs de bosrand tegen ze aan:
een veld dovenetels begroet mij met wittige knoppen.