Wat jij ervan zou zeggen

Sinds je uit het zicht verdween,
vraag ik me nog altijd af.
Wat jij ervan zou zeggen

want uit het hart is godsonmogelijk.
Ik blijf je nog aldoor horen
in de melodie van voorbij
maar jouw woorden mis ik zo.

Een vermoeden wat je zeggen zou
maar dát blijft meer dan ooit open.
Geen tegenover meer
die mij gaat verrassen.

Voor het raam bloeit de winterjasmijn,
ze heeft nog nooit zo geel gestaan.
Ik weet wat jij mij zou verzekeren:
“Goed snoeien” – jouw hele kunst.

Heb jij in onze jaren veel afgesneden
van jezelf, misschien ook van mij?
“We hebben wel gebloeid”
en meer hoefde je niet te zeggen.

Dus witte rozen, schuin afgesneden
heb ik op jouw graf te ruste gelegd
voor liefde die luistert
in de richting waar ik ga.

Zo heb ik onze eettafel een kwart gedraaid .
“Onk!” was jouw uitdrukking daarvoor
en wat jij er nu van zou zeggen:
“Doe het maar.”

Kuiergang