wat een geluk die bloemen die niet hoeven
te spreken om iets gezegd te krijgen
het geeft niet, geeft het niet
dat onze zinnen erbij gaan liggen

Vier regels uit een beeldig  gedicht van Moya De Feyter. Ik las het toen ik het spoor van vergeet-mij-nietjes volgde in het kunstenfestival Watou. De kunstenaars Marina Resende Santos & Johan Orbie maakten een spoor van deze bloemetjes door het dorp Watou. Ter herinnering aan Martha die overleden is. Zij is de moeder van Johan en de stiefoma van Marina. Martha maakte dagelijks haar wandeling door het dorp. Beide kunstenaars hebben op het traject vergeet-mij-nietjes gezet. Het spoor roept verborgen herinneringen op. Zo blijven herinneringen levend. De Vlaamse dichter Moya De Feyter ging aan de slag met dit werk in het gedicht ‘de handen in de muren’.

de handen in de muren

als het herfst in de spiegel
moeten we het landschap troosten

sommige mensen hebben hoofden als havens
sommige hoofden zijn schuim op zee

vergeten wat bij wie, we moeten het
aan de wilde bloemen vragen
aan wie, aan de bloemen, buiten
weten de wolken van geen ophouden
wie, de wolken, ze weten van geen ophouden

vanaf nu alleen nog vloeibare handen
alleen nog vreedzame onderhandelingen
alleen nog beloftes die iets betekenen
alleen nog muizenhapjes alleen nog macht
voor wie een hart heeft

wat een geluk die bloemen die niet hoeven
te spreken om iets gezegd te krijgen
het geeft niet, geeft het niet
dat onze zinnen erbij gaan liggen

wanneer het vergeten weer eens
een grens over gaat, weer eens
over hele werelddelen heen groeit
over alsmaar langere jaren
over de honger
het water

de wilde bloemen, buiten
welke bloemen, buiten
kijk die honderden weelderige
wilde bloemen

waken over een slapend huis

Het gedicht raakt mijn herinneringen die opnieuw tot leven komen. Wonderlijk is dat ik Moya De Feyter toen ook in levende lijve zag in de parochiezaal, waar ze geïnterviewd werd. Dan blijven gedicht en dichter nog meer in het geheugen gegrift. Moya De Feyter is een kunstenares met woorden. Ze schrijft poëzie, proza en theaterteksten. In 2018 debuteerde ze met de dichtbundel Tot iemand eindelijk (Uitgeverij Vrijdag).

Moya De Feyter is de initiatiefnemer van de Klimaatdichters, een snel groeiende beweging van Vlaamse en Nederlandse woordkunstenaars. Geïnspireerd door Poets for the Planet strijden zij met poëzie in al haar verschijningsvormen voor een klimaatvriendelijke wereld. Maar liefst honderd klimaatdichters schreven mee aan Zwemlessen voor later, een klimaatpoëziebundel waarvan de opbrengst naar One World Tree Planting gaat.

Zijspoor

Website Moya De Feyter

In de podcastreeks ‘Huis van de dichter’ ontvangt Jelle Van Riet zes geliefde dichters in Watou om te praten over poëzie – de snelste route naar het hart van het bestaan. Eén gedicht staat centraal in hun gesprek. In de vierde aflevering praat Jelle met Moya De Feyter over haar gedicht ‘De takken tussen ons’ uit haar bundel Een heel dun laagje uit 2022.

6 Juli 2024
© Adrie Lint